پرش به محتوا

سارگپه‌های عسل‌خوار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سارگپه‌های عسل‌خوار
سارگپه جنگلی اروپایی، (Pernis apivorus)
رده‌بندی علمی e
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پرندگان
راسته: بازسانان
تیره: بازان
زیرخانواده: سارگپه‌عسلیان
سرده: سارگپه‌های عسلی
Cuvier, 1816
Species

P. apivorus
P. ptilorhynchus
P. celebensis
P. steerei

سارگپه‌های عسل‌خوار یا سارگپه‌های عسلی یک سرده از پرندگان شکاری زیرخانواده سارگپه‌عسلیان است. نام سرده از واژه یونان باستان pernes(περνης) گرفته شده‌است، اصطلاحی که ارسطو برای یک پرنده شکاری به کار می‌برد.

از چهار گونه متوسط و پهن‌بال تشکیل شده‌است.

آنها در آب و هوای معتدل و گرم‌تر دنیای قدیم زاد و ولد می‌کنند و تغذیه کننده تخصصی لارو زنبور هستند. دو گونه معتدل، سارگپه عسلی اروپایی و کاکلی، مهاجر هستند.

آن‌ها در بیشه‌زار زادوولد می‌کنند، و اغلب غیرقابل توجه هستند، مگر در هنگام نمایش.

اعضای این سرده دارای پرهایی هستند که شبیه پرهای سارگپه معمولی جوان یا بازعقاب‌های کاکلی است. پیشنهاد شده‌است که این شباهت‌ها به عنوان یک حفاظت نسبی در برابر شکار شکارچیان بزرگتر مانند شهبازها به وجود آمده‌است، که ممکن است برای حمله به گونه‌ای که به نظر می‌رسد با نوک و چنگال قوی‌تر نسبت به سارگپه‌های عسلی واقعی بهتر حمایت‌شده‌است، محتاط باشد.

گونه‌ها و زیرگونه‌ها

[ویرایش]

مقایسه توالی از یک بخش کوتاه از ژن cytb میتوکندری، گامولف و هرینگ پنج کلاد را یافتند:apivorus, steerei-winkleri, celebensis, philippensis-orientalis-ruficollis و torquatus-ptilorhynchus-palawanensis: آنها پیشنهاد کردند که گروه steerei-winkleri از گونه P. celebensis به گونه جدیدی به نام Pernis steerei تقسیم شود، اما احساس کردند که تقسیم Pernis ptilorhynchus با توجه به فقدان تفاوت‌های مورفولوژیکی، «پیش از موعد» خواهد بود.[۱]

با وجود نام «سارگپه عسل‌خوار کاکلی»، زیرگونه‌های P. p. orientalis , P. p. philippensis و P. p. palawanensis همه بدون کاکل هستند.[۱]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Gamauf, A.; Haring, E. (2004). "Molecular phylogeny and biogeography of Honey-buzzards (genera Pernis and Henicopernis)". Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research. 42 (2): 145–153. doi:10.1111/j.1439-0469.2004.00250.x. PDF بایگانی‌شده در ۶ نوامبر ۲۰۲۱ توسط Wayback Machine